Η αβάσταχτη ελαφρότητα της μετριότητας
Είναι εύκολο να καταλάβεις τί θέλει η βάση ενός κόμματος. Αρκεί να την αφουγκραστείς. Αυτά που βιώνουμε στην πολιτική
Είναι εύκολο να καταλάβεις τί θέλει η βάση ενός κόμματος. Αρκεί να την αφουγκραστείς.
Αυτά που βιώνουμε στην πολιτική ζωή του τόπου, μόνο αφουγκρασμό δεν δείχνουν. Τουναντίον, φανερώνουν την απόσταση που έχει δημιουργηθεί μεταξύ κομματικής ηγεσίας και βάσης.
Το είδαμε με την ψήφιση του νομοσχεδίου για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών, από την Νέα Δημοκρατία. Το είδαμε με την εναντίωση στην εκδίωξη Κασσελάκη στον ΣΥΡΙΖΑ, που οδήγησε στην περαιτέρω συρρίκνωσή του. Το βλέπουμε καθημερινά με την ολοένα αυξανόμενη απαξίωση του πολιτικού σκηνικού από τον πολίτη.
Ουδείς θα έπρεπε να απορεί.
Ίντριγκες, δολοπλοκίες, πάλη για την επιβίωση της κάτω του μετρίου νομενκλατούρας, μέσω σταλινικών μεθόδων, αυτοδιασυρμός, πολιτικός αυτοστραγγαλισμός και από την αντίπερα όχθη αλαζονεία, εικονική κυριαρχία, απουσία ελέγχου.
Αριστερά, δεν υπάρχει πλέον. Comme il faut επιλογές, απουσία ικανοτήτων, εναντίωση στην ειδεχθή για εκείνους πραγματικότητα, στρουθοκαμηλισμός.
Το πολιτικό τοπίο της χώρας, αλλάζει και οι αλλαγές δεν αφορούν μόνο τον χώρο της αριστεράς. Το κέντρο, αδυνατεί να παρακολουθήσει τις εξελίξεις και η κεντροδεξιά απώλεσε τα ταυτοτικά της χαρακτηριστικά τα οποία κάποτε αποτέλεσαν την εναρκτήρια κινητήρια δύναμή της.
Οι δημοσκοπήσεις μιλούν, έστω και με ορισμένα στρεβλά ευρήματα. Νέες δυνάμεις και ηγεσίες, θα αποτελέσουν σύντομα το ζητούμενο. Ηγεσίες με πατριωτικό πρόσημο, ικανές να αντεπεξέλθουν στη διαχείριση κρίσιμων εθνικών ζητημάτων, δημοσιονομικών περιορισμών και οικονομικών προαπαιτούμενων για την ζητούμενη οικονομική σταθερότητα. Για την ασφάλεια που τόσο ανάγκη έχει ο πολίτης.
Η μετριότητα μπορεί και επιβιώνει χάρη στην απουσία του βέλτιστου. Και αν ο τίτλος είναι εμπνευσμένος από τον Μίλαν Κούντερα, η τρέχουσα δομή της πολιτικής σφαίρας του τόπου, σαφώς και θα ενέπνεε τον Πέδρο Αλμοδόβαρ.
Μάντυ Σεβαστού – Φυσικός, Πολιτική αρθρογραφία.
